Przejdź do zawartości

Karmnik ościsty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karmnik ościsty
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

goździkowate

Rodzaj

karmnik

Gatunek

karmnik ościsty

Nazwa systematyczna
Sagina subulata (Sw.) C. Presl
Fl. sicul. 158. 1826

Karmnik ościsty, karmnik szydlasty (Sagina subulata (Sw.) C. Presl) – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae Juss.). Występuje na większości obszaru Europy[3]. W Polsce w środowisku naturalnym jest rzadki, jest natomiast uprawiany[4]. Po 1980 r. potwierdzono tylko jedno stanowisko w Landku[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kwiat
Pokrój
Bardzo niska roślina poduszkowa o wysokości 5–10 cm[4].
Liście
Zakończone ością. Pędy kwiatowe są dołem ulistnione i gruczołowato owłosione[6].
Kwiaty
Białe, wyrastają pojedynczo lub po 2–3 na szypułkach o długości 3–4 cm[6]. Mają tępe działki kielicha o takiej samej długości jak płatki korony.
Owoc
Owocem jest niewiele dłuższa od kielicha torebka.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, chamefit. Rośnie na wilgotnych i piaszczystych miejscach. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Zagrożenia

[edytuj | edytuj kod]

Kategorie zagrożenia gatunku:

Zastosowanie i uprawa

[edytuj | edytuj kod]

Jest uprawiany jako roślina ozdobna stosowana głównie w ogródkach skalnych oraz jako roślina okrywowa (w miejscach mniej uczęszczanych)[10][11]. Walorami tego gatunku są bardzo niski wzrost i tworzenie gęstej poduszki z pędów. Oprócz typowej formy istnieją odmiany ozdobne, np. `Aurea` o żółtozielonych pędach[11].

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]

Rozmnaża się go przez podział lub sadzonki, jego rozgałęzione pędy łatwo ukorzeniają się[11]. Roślina dobrze rośnie na glebie przeciętnej (w piaszczystych miejscach), ale lekko wilgotnej. Wymaga nasłonecznionego lub półcienistego stanowiska[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
  4. a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  5. A. Popiela Karmnik ościsty. s. 100-101. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
  6. a b Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  7. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  8. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  9. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  10. a b Karmnik ościsty - Sagina subulata. 2013. [dostęp 2013-04-01]. (pol.).
  11. a b c Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.